Güz Esintileri Şiiri - Mehmed Sarı

-Mansaryar’a

Sürüklüyor zaman dökülen yıllarımızı
yalnızlığın üstümüze kabus gibi çöktüğü
güney yarım kürenin göçmenler şehrinde,
Ölgün ışınlarını kaçırırcasına
kısacık bir yay çizerek
geçip gidiyor kuzeyimizden güneş
Hüzün yüklü bozkırlarda
hüzün taşıyan
yalnız bir katar gibi akıyor ömür
yalnızlaşarak günden güne.

Sen yoksun,
tutan yok ellerimi bu şehirde
çınlıyor kulaklarımda
bir yalnızlık ezgisi
sürünüyor ayaklarım yerde.

Ellerin okşamıyor bağrımın güllerini,
Ağıt yüklü bulutlar büyüyor gözlerimde,
Yüreğimde özleminin ateşi,
Nerde gül açan gülüşün, gözlerin nerde..?

Tenimde güneşti sıcaklığın,
Bizi bugünlere taşıyan kırık çizgileri
geçip giden yılların
daha dün gibi belleğimde,
Gitgide soğumakta mıdır yaşamın kalbi
ve zaman daha mı hızlı eskiye göre?

Sen yoksun,
Gelen günler şavkımıyor gözlerimde,
Okşamıyor üşüyen tenimi
gül kokulu nefesinin sıcaklığı,
Dizlerimde yaşam koşularının bıkkınlığı
Hasretin tütüyor yüreğimde...

Mayıs 2006
Melbourne