Güz Ekimi Şiiri - Şaban Turan

Güz gelirse yorgun güzelliğe,
Yüzünde asılı kalan hüznü ile.
Canını yakmak ister ela gözleri,
Kırıp içinden çıkarıp sevdiğini.

Yüzüne yüzüne uçuyor saçları,
Az kaldı, düşecek yapraklar rengi.
Tel tel dökülüyor solgun bedeni,
Derinlerde nefes yetmemiş belli.

Teninde hoş çiller, benekler,
Sanki hepsi birini bekler.
Saymadı mı yoksa teker teker?
Dokunmayı bilmezse üzülürler.

Değişmez gözyaşları dünyanın,
Ağlarken biri, susar diğeri,
Diğeri ağlarken öteki ve öteki…
Şimdi eskisinden daha mı iyi?

Ne yaz kalsın ne keder,
Durma! Güz seni bekler.
Ayımız Ekim, günümüz bizim,
Korkma gel! Bir de güzü ekelim.