Yine esmede güz rüzgârları
Kasavette bütün yaratık...
Sıkıca tutunmakta direniyor hayata
Son demlerini yaşayan yaprak...
İrkilirim yaprak çırpınışlarında,
Ürküsünü yaşarım soğuk yüzlü ölümün...
Gurbet elemleri sarar içimi,
Kucaklar bedenimi,ıslak nemli duygular...
Gözlerim önünde canlanır bir bir,
Güz gibi soluk,benzi kaçık sevdalar...
Yine esmede güz rüzgârları
Sevdalı yüreklere gam yüklemekte.
Güz gülleri misali
Hayat sürüp gitmekte...
Yürüyorum yağmur altlarında kaygısız,
Etraflara bakıyorum umutsuz ve amaçsız...
Hasret sancıları yakarken yüreğimi,
Hülyâlara dalıyorum çaresiz ve patavatsız...
Yine esmede güz rüzgârları
Gönlünde hapisli göz yaşlarım:
Rüzgârın saçlarının...
Ve hüzün çökmüş yüreğine:
Gözleri buğulu bulutların...
Hıçkırıkları dökülüyor gökyüzünün
Yanağımda busedir; göz yaşları yağmurun...
Kayıt Tarihi : 22.9.2005 14:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (16)