Güz Düşünceleri... Şiiri - Ceyda Görk

Boğaziçinin poyrazına akıyorum bu akşam üstü
Bebek sırtlarına dökülen yağmur bulutlarıyla beraber

gri-maviliğe karışmış kurşuni yeşilleri örtüp saçlarıma
sulara düşmüş Eylül hüznüne karışıyorum
akıntıya bırakıp kendimi
Kanlıcadan Emirgana
Emirgandan Beykoza sürükleniyorum derbeder

puslu sevdalarım geçiyor
bordaları paslı köhne şileplere yüklediğim
Karadeniz’in hırçınlığına uğurluyorum onları
bir daha hiç dönmeyecekler
son kez el sallıyorum hepsine
biliyorum
beni çok özleyecekler

adı 'sevda' olan bir balıkçı motoru
telaşlı ve ağları umut dolu
geçip gidiyor yanımdan
rast gele diyorum
ve ardından bakıyorum imrenerek pür keder

akıntıya karşı
tek kürek sandal gibi
bırakıyorum o son hasretimi serin sulara

bir tek onu gönderemedim
kıyamadım Karadeniz’in kara dalgalarına karışmasına
o son sevdam, son göz yaşımdı
doğduğum yerlerde
Boğaziçinde kalsın istedim
biliyorum
ben olmasamda gözetirler onu
incitmezler

karış karış bildiğim
bu aşina kıyılara vuracaktır bir gün
ve bir gün onu yeniden bulurum nasıl olsa
kıyamete bir gün kalsın isterse
bana yeter

bu Eylül olmazsa,
belki gelecek güz
belki bir sonraki Eylül
ama mutlaka bir Eylül

gri-yeşil sulara
yakamoz kafiyeler düşüren
soluk kesenbir eylül mehtabında
dalgacıklar onu
beklediğim kıyıya sürükleyecekler

biliyorum
hiç bitmeyecek umudumun med-cezirleri

suların yükselmesini bekleyen
bir deniz yıldızı gibi
incisini özleyen bir istridye gibi
suların kararmasını bekliyen bir yengeç gibi
bekliyorum Eylül akşamlarını
bana onu getirecekler

ceyda görk
2 eylül 2006
22.48