Ekimin yaprakları düşüyor takvimden
Doğa, sarı ve kızıl renkler cümbüşü
Ben ise çoktan geçmişim kendimden
Olmuşum körkütük sonbahar sarhoşu
Başımın üstünde gökyüzünün en mavi hali
Dilimde hüzzam makamından şarkılar var
Gece el uzatsam yakalar gibiyim sanki hilali
İçimde her yıl depreşen mevsimlik korkular var
Böyle günlerde yitirmiştim babamı ve annemi
Kuru yapraklar gibi kopup gitmişlerdi dünyadan
Sonbahar, ne olur alma artık benden sevdiklerimi
O zaman seni çok daha fazla severim, inan
01/10/2020, Kocaeli
Kayıt Tarihi : 2.10.2020 10:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!