Güz düştü Şiiri - İshak Aras

Gezinirken renkli, gül bahçesinde
Yolumuza siyah düştü iz düştü
Çoğaldı yalanlar dil bahçesinde
Ağzımızdan yemin düştü söz düştü

Ant içmiştik temuz ayı sıcakta
Hayallerin izi kaldı kucakta
İtibar kayboldu yanan ocakta
Sevgimize ateş düştü köz düştü

Ayırmadık koyun ile kuzuyu
Yüreğin içine gömdük sızıyı
Zor da olsa gizli tuttuk maziyi
Sırrımızdan perde düştü bez düştü

Gelgit oldu göz yaşımız çekildi
Merhamet duygusu tek tek söküldü
Rüzgar esti yaprağımız döküldü
Sevdamıza hazan düştü güz düştü

Gönlümüz buz idi kırıldık işte
Et ile kemiktik sıyrıldık işte
Yerin rahat olsun ayrıldık işte
Üstümüzden nazar düştü göz düştü

Kırık kalbimizde takı duruyor
Çıkardık onunu kırkı duruyor
Kaşlar gergin dişler sıkı duruyor
Efkâr bastı sima düştü yüz düştü

Bağsız gördük bağı olan dünyayı
Dümdüz gördük dağı olan dünyayı
Ölü gördük sağı olan dünyayı
Yapay olduk sevgi düştü öz düştü
Mihman olduk beden düştü diz düştü

İshak Aras (mihman)
Söke Aydın