sevdamı aydınlatrken
camdan, kırılgan gece
belki de terkettiğim
son cehennemdi bu! ..
savruk yılların dokunduğu bedenimin
güz denizinin anaforlarına sürüklenmesi,
içimin çığlık çığlığa acıması,
ellerimin ıssız kalması,
bundandı belki de...
şimdi sen yaşam kadar uzak,
ölüm kadar yakısın bana
düşledikçe özledikçe seni
acemi bir bulut iniyor gözlerime
güz denizinin karanlık kuytusunda
her yanımdan kan sızıyor
düşlerim vuruyor, çarpıyor kıyılara
yosun tutuyor içimde bireken zehir
akıntıya kapılmış ölü bir martı gibi
usul, usul sürükleniyorum
bilmediğim uzaklara...
08/05/2003
Seval KemertaşKayıt Tarihi : 2.3.2006 20:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seval Kemertaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/02/guz-denizi.jpg)
Acıttı benimde içimi...O çığlık ulaştı bu şiiri okuyan tüm kalplere... sessizce...
Tebrikler bu güzel şiire ve sevgiler bu güzel şiiri yazan yüreğe...
Ellerinizin ıssız kalmaması dileğiyle...
Saygım ve sevgimle
TÜM YORUMLAR (2)