Güz Çiçekleri Şiiri - Ayşen Ayşen

Bir süredir süpürmeye cesaret edemediğim
Kırık hayaller üzerinde danslar ediyorum!
Acıyla boğuşmak zor,
Parçaları alıp atmak için her eğilişimde
Kırık hayaller batıyor ellerime
Parmak uçlarım kan içinde...

Kana bakıyorum
Dehşetle kırmızıya methiyeler düzüyorum..
Bir Pollyana değilim!
Ama nefes alıyorum
Ve hayatta en çok yaşamayı seviyorum..
Belki de bu yüzden kanlar içinde yeni hayaller kuruyorum..

İçime kaçmış küçük kırıklar var,
Sivri ve parlak...
Onları anne şefkati ile sarıyorum
Çünkü ben onları söküp atamayacak kadar ÇOCUĞUM..!

Yine de her sorana
"BÜYÜDÜM!" diyorum
Renkli resimler yapıyorum,
Kalın kitaplar okuyorum,
Bakın şiir yazıyorum
Kafi değil mi sizi büyüdüğüme inandırmaya?

Bazen bir akşamüstü deniz kenarında
Yahut yağmurlu bir pencere ardında
Kendimde yalnız ben kalıyorum..
Önce yaralarıma bakıyorum
Bazıları kanıyor, bazıları kabuk tutmuş
Bazılarından iz bile yok...
Sonra boyumdan büyük hayallerime bakıyorum..
Ve hayatı
Ve kendimi
Ve üstünde dans ettiğim tüm kırık hayalleri...
Yeniden seviyorum

Hayatı bu kadar sevmeyi seviyorum,
Erkenden çiçeklenme heveslerimi,
Çocukça aceleciliğimi,
Kışa kalan böğürtlenleri
Ve en çok da
Sonbaharda zamansız açan erik çiçeklerini...