Güz Bulutlarını görünce yağan göz yağmur ...

Güz Bulutlarını görünce yağan göz yağmurlarım
Bulutlu bir gündü iyi hatırlıyorum seni kaybettiğim
Kar beyazı renkler arasındaydın
Denizi andıran mavi gözler sanki ''deniz boğuldu bu kez''diyordu
Beyazlıklar içinden haykırarak...
Hoca nasreddinin kazanlı fıkrası gibi:
Doğurduğuna inanıyorsan...kazancım ne peki?
Hem ben hergün dokuz doğuruyorum inan ki

Alsaydım seni kalbimin derinliklerine
Kanımla canımla tüm sıcaklığımla sarsaydım...

Sanki bir yığın pamuk bulutuydu sanırım gördüğüm..
Ve Pamuk öbeklerinden sicim sicim ibrişim ibrişim inen
Sanki yağmur sicimleriyle dokunmuştu kefen
Üstelik kar beyaz birtek çeşidi olan rengiyle
Bütün dostlarım sevdiklerim bir yana konsa kıymet terazisinde topuyla dünya
Senin taraf daha bir ağır basar Yani senin bulunduğun kefen...

Her yaz bitimi başlar benimde bulutlu günlerim
Başlar dolu dolu, yağmur yağmur umutlarım,hüzünlerim...yağmura gebe gözlerim
Devam eder dinmez,dinlemez,dinlenmez bende yağmurla yarışan yağmur yağmur sicim sicim gözlerim
Hiç gözümü kırpmam gökteki bulutlardan
Hem üstten gelen hem gözlerimden üreyen
Kefen olur hem sarar, hem boğar beni, O yağmur Sicimleri...
Ne diyelim,karbeyazı,ipek,sanırım,öldüğüm, kefen,...Bitmişim