Güz Aşkı Şiiri - Aysegül Nair

Kırmızı, kahverengi sarı,
Dökülen yapraklar misâli,
Dağıt sonbahar saçlarını...
Aşk dağına uçursun güz yeli,
Berâber çıkalım yamaçlarını.

Gelinciğe inat kırlarda salın:
Pembe neymiş, yanakta kırmızı?
Kahramanısın bitmeyen masalın
Görsünler güzelliği sultânın kızı,
Eceler atsın taçlarını!

Kırlangıçlara özenme sakın,
Göç etmek süslemesin düşünü.
Vuslat bağ bozumu kadar yakın,
Gölgenim artık bırakmam peşini!
Yeşertelim sevgi ağaçlarını...

Yağmur mevsimi güzelim hazan;
Rahmetse Rahmet, bereketse bereket.
Değişmez artık böyle yazmış yazan
Aşk denizinden limanıma hareket
Bana doğru at kulaçlarını.

Yeni tanışmış sevgililer gibi,
Birbirine sokulur ürkek ürkek;
Salkım olur üzüm tâneleri.
Al narın içinde beyaz çekirdek:
Dudağın ödesin mi borçlarını?