Güz akşamları yalnızlığı

karanlığın korkusundan
rabb’ime sığınıyorum
ölüm hastalığında
kaldırımlar
üşüyorum
renkli ateş böcekleri ısıtıyor
bedenimi
akıl dişim
yüreğim
yanıyor
raks ediyor hayallerim
yorgun bir güz akşamı
ayaz vurmuş gibi
bir yitirip bir bulduğum
kendimi
bu mavi siyah suda
nasıl göreceğim?
derdimi nasıl açacağım
sana rastladığımda
beni duyabilecek misin?
seresim geliyor
ayaklarına
yeryüzünün bütün çeyizlerini
ah
konuşmaz benim bu
sabır kitabı
dudaklarım
konuşamaz karşında …

Mustafa kaya
27.10.2007 / Üsküdar
www.mustafakaya.net