Güz Şiiri - Aslı Işık

Bir yanda sonbahar
Bir yanda yokluğun
Bir güz rüzgarına
Kaptırmış kendini sarı yapraklar
İner ıslak toprağa
Kavuşmadan önce
Yalpalar yalpalar...
Çağırsam gelmezsin bilirim
Verimli değilim toprak ana kadar
Yeşertemem baharda
İçime hapsettiğim binbir tohumu
En sevdiğin çiçekleri
Açtırmaz belki susuz bağrım
Sesini duysam
Hani yalnız sesini
Gecikmiş bir kır çiçeği
Bir papatya gelincik belki
Sökülür toprağı yarıp
Sökülür kan kırmızı
Kar beyaz
Sökülür de yanına
Geliverir belki...