Güz Şiiri - Ramazan Öncel

Güz
önümde
hafifmeşrep bir hava
yüzüm güneşe dönük
demleniyorum
karşımda
zemheri bekliyor
sabırsızca askıda

buralarda havalar
kış gelmeden sazaklar
sabahları doğa
sisle koyun koyuna
yavuklu gibi
sarmaş dolaş yatar

sonbaharın son demi
güneş ayazda kırağı
sanki zemheri durağı
ama
güneçeler önü
yumuş yumuş mırıltılı kedi sıcağı

kafam hava gibi dumanlı
çıkmışım şehrin kıyısınca
kendimi dinleme babında
arkamı dayamışım
ormanlı bir yamaca
önümde güneş gülümser arsızca

yerlerde güz artığı yapraklar
bir fısıltı gibi dolaşıyor rüzgar
hışırdanır dururlar
sanki Tenha yerde buluşmuş
bir çift sevgili yar

vakitlerden ikindi
güneş öyle mahzun
gökyüzü öyle üzgün
doğa o kadar durgun ki
sanki yakınlarında ölen birileri var
güneş
ağaçlar
ve rüzgar
sessizce mateme durmuşlar