Güz Şiiri - Kürşat Uçar

Kimse değil
Bir isimden gayrisi yok soframda
Sana ait bir gençliğin
Kırılgan yanlışları
Yanılmaya yüz tutmuş
Yenilgiye hazır bir hastanın
Ellerimde hayat bulması…

Gün aydı benden önce
Ben senden önce seyirsiz bir defter
Ve el yazısı
Senden geçen bir kuşun
Kanatlarından dökülen…

Yaralarımı kamufle eden gülüşüne
Yetmemektedir türk dil kurumu
Anlatamam bu yazık şair halimle sırrını
Başka bir lisanda kaybolurum
Bu ipte diliyle cambaz
Yazık şair kalır adım
Yürümez…

Şimdi olmayan bir beni
Benden daha bensiz bir hayata atmak
Ateşte yürümektir
ve susatır diye içimdeki yangını
Adındaki “güz”
Bu kar tanesi
Bu çöl
Bu alnımdan çok sana yazılı kader
mekandan başka hiçbir şeyi değiştirmeyecek bu geliş
zamanı elimden alır...