Güz Şiiri - Osman Bahadir Odabas

Biliyormusun clemens erikler çiçek açtı
Kirazlar pembeye boyadı sokakları
Papatyalar sardı çayırları
Menekşeler rengarenk

Uğramadı bahar bana
Nisan ayında güz vurdu
Döküldü kristal kar gökten
Dilimle yakaladım onları ,tattım

Sonra bana kızdılar
Baharı ıskalıyormuşum
Sanki ben istedim nisanda kar
Cesurdum tüylerimi kırptılar haz aldılar

Detaylarda boğuluyorlar
Nakış ediyorum kelimeleri
Yazım yanlışı var nazım yok diyorlar
Suda yürüsem yüzme bilmiyor sanıyorlar

Afilli sözler savurup kılıç tutuyorlar
İğneyi kendilerine batırmıyorlar
Sana gelince şövalye onlar
Akıllılar ama samimiyetten mahrumlar

Dinamit mesela tünel açıyorsan
Hayatı kolaylaştırıyor faydalı
Kibirli duygu yoksunu elde
Ölüm saçıyor zararlı

Oyun kurup eğlence ediyorlar insanı
Kızmıyorum yok demek ki başka vasıfları
Ama sana kızıyorlar açmadın diye çiçek
Hak ediyorlar mı acaba senin baharı

Bilgi öğrenilir parçalamıyoruz ya atomu
Yazı yazılır kapışmıyoruz ya Mark twain’le
İnsanlık öğrenilmiyor ama olmalı içinde
Güzellik önemli değil yaşamalı kalbinde

Çay severim ama karton bardakta değil
Demlenmişse sakince ,edilmemişse acele
Ekleyelim bir kaşık tatlandıralım biraz şeker
Hele birde bardak camsa ne güzel ince bel