Güya kentli olduk beton içinde.
Yeşili bitirdik yaprak yok şimdi.
Komşuluk kalmadı katın içinde.
Neşeye, kedere ortak yok şimdi.
Binaya bürüdük yeşil alanı.
Çöplüğe çevirdik kentin yolunu.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Kentlisiyle köylüsüyle hep birlikte yaşamayı öğrenmek çarpıklıkları ele alıp düzeltmek gerek saygılarımla...Mehmet Karlı
Çok güzel bir anlatım..
Ölçüsüyle ve tarzıyla kaliteli bir şiir.
Tebrikler dost..
sevgilerimle
Doğru söze ne denir..Doğayı, insan ilişkilerini yok etmekte üstüne yok insan denen canlının.Yüreğinize sağlık Selam ve Sevgiler Hatice Bediroğlu
Harikasınız sanırım herkes bu durumlardan şikayetçi sevgi ve saygılar hocam
Olumsuzu görmek boşa Sığırtmaç.
Hangi beyin çözer, nedir ki ilaç?
Oksijensiz kaldı, her canlı muhtaç.
Bir fidan dikmeye toprak yok şimdi.
....Mesajıyla çok güzel bir şiir.....okunması gerek....
tebrikler sn sığırtmaç..
sevgiyle...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta