Güya kentli olduk beton içinde.
Yeşili bitirdik yaprak yok şimdi.
Komşuluk kalmadı katın içinde.
Neşeye, kedere ortak yok şimdi.
Binaya bürüdük yeşil alanı.
Çöplüğe çevirdik kentin yolunu.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Kentlisiyle köylüsüyle hep birlikte yaşamayı öğrenmek çarpıklıkları ele alıp düzeltmek gerek saygılarımla...Mehmet Karlı
Çok güzel bir anlatım..
Ölçüsüyle ve tarzıyla kaliteli bir şiir.
Tebrikler dost..
sevgilerimle
Doğru söze ne denir..Doğayı, insan ilişkilerini yok etmekte üstüne yok insan denen canlının.Yüreğinize sağlık Selam ve Sevgiler Hatice Bediroğlu
Harikasınız sanırım herkes bu durumlardan şikayetçi sevgi ve saygılar hocam
Olumsuzu görmek boşa Sığırtmaç.
Hangi beyin çözer, nedir ki ilaç?
Oksijensiz kaldı, her canlı muhtaç.
Bir fidan dikmeye toprak yok şimdi.
....Mesajıyla çok güzel bir şiir.....okunması gerek....
tebrikler sn sığırtmaç..
sevgiyle...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta