Güya büyüdük
İçimizde bir çocuk saklı
Şu karşı yoldan plastik bir top düşse önüme
Heyecanla vururum yine
Utanmasam
Takıma beni de alın diyeceğim var çocuklara
Üzerimde toz toprağın eksikliği
Çamura bulanmak isterdim eskisi gibi
İyice bir kirlenmek ne güzel olurdu şimdi
Ruhumda bir çocuk duruyor hala
Gözleri çakmak çakmak
Çıkarsam dışarıya
Var gücüyle koşacak
İzin verebilsem dağ tepe aşacak
Güya büyüdük
Koca adam olduğumda yazdıklarım bunlar olacak
Deselerdi yerin dibine girerdim çocukken
Şimdi ne koca adamlık umurumda
Ne üzerimde çocukluğumdaki çekingenlik
Eser kalmamış artık
Eski heyecanımdan başka
Güya top oynayacaktık yine sokakta
Mısralara sığmıyor oyunlar, oyuncaklar
Çocukluğum asla
İstanbul - 2021
Bülent ÖntaşKayıt Tarihi : 21.9.2021 18:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bülent Öntaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/09/21/guya-cocuk.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!