Güvey Şiiri - Mehmetcemre Çetin

kapat kapıları
hayatımın çekmecelerini kitle lütfen
hiç giyilmemiş esbablarımı giy
serilmemiş örtülerimi ser
güvey oluyorum bu gece
güvey oluyorum ölüme.

ılık tut suyumu canım yanmasın
yaşadığımca acıyan canım acımasın
dost gözlerinden uzağa ser yaşlarımı
kuş seslerinden bir de
ve birde gül kokularından lütfen
lütfen ve mümkünse.

sorulduğun da sessizlik olsun cevabın
yüzümü açarlarsa bakma
ilk sen atma toprağımı
ve son sen kalma yanımda lütfen
lütfen ve mümkünse

bu gece son, sabah sen olma
benden tek bir anı bile hatırlama
yırt mektupları yak fotoğrafları
kalbimi uzak tut kalbinden
sevme sayma sorma lütfen
lütfen ve mümkünse