Güverteden görülenler Şiiri - Hamza Aksaçlı

Bu koca yurdu esirgeyen, seni de beni de en iyi bilendirya Zinnûre, hangi günahından ötürü söyle, otobanlardan toplanır tâhir cesetleri
Şair “bir ömür yetmez” deyince gecenin karasına çakılıyor gemilerim,
kehanetler yokluğuna çıkıyor, inanmıyorum
Bir teheccüt vakti soğumuş bulursan beni, yelkenlerine sarıp alelacele kavuştur ötelere
Ben sende tükeniversem gayri, hangi dünyanın şehidi olurum bilmem...
Hiç ses yapan bir şey yokken yine de sükûnet aradın mı sen?

Hiç kıblesini şaşırmayan bir kul gibi asil duran zambakları kokladın mı?
Zambaklar göğsünde ısıtarak koklanır çünkü
Verimli bir kahramanlık benimki bak bir çırpıda göklere çıkıyor, bir çırpıda kuyularda
Kaybolmak üzereydim bulduğum sularda yeniden dirildim sanki,
sûni bir sükûnet sözü veren kimyasal çoğalırken kanımda
Başım mağrur bir atın yerde başı şimdi, zalim kamçıları yıldırım olarak inse,
yaş haddinden gövdesi tek kurşunla gömülse, bir damla yaş akıtmaz belki

Bir deliyeyazanla tartışıyorum, iyi bilirdik diyorum
ve ayrı semtlerde hançer taşımaya karar veriyoruz zifiri karanlık çökünce kentimize
Yemende yakalayınca soğuk havayı,
dergahından kovulan derviş gibi kûh-i esvâb'a sürülüyorum
ve günbegün içiyorum şifalı suyu tenha dağlardan eve dönmenin umuduyla

Âlem denilen bu esirgeme yurdunun yetim çocuklarıyız
ve sen bahçelerden uzatılan bir ip gibi umut taşıyorsun
Bak sepetim kurumuş tütün dolu, seni söyleye söyleye tutuşsunlar mı?
Çünkü yüzün güldü Zinnûre
Senin koşmayı bilen ayakların vardır,
benimse uçmayı bilmeden kendini bırakan çelimsiz kollarım
Isınmak için bir hayali yakarsın sen, yıkıcı bir ideoloji mi bu?
Ateşinde biten güller dilsiz, bir söyleyebilseler ah yine söyler seni