GÜVERTEDEKİ HAYÂLLER…
Usul usul yağıyordu yağmur…Gemi, dingin denizin üstünde sessizce yol alıyordu. Bir gün önce gülümseyen, göz kırpan yıldızlar, bulutların ardına saklanmışlardı…
Uzun bir yolculuktu… Kamaralarında kâh uzanıyorlar, kâh kitap okuyorlardı. Kocasının aksine bir sessizliğe bürünmüştü kadın. El ayak çekilince sırtına şalını alıyor, güverteye çıkıp temiz havayı ciğerlerine çekiyordu… Nedenini bilmeksizin nefessiz kalıyordu sanki… Çıkıp usulca bir köşeye ilişiyor, hayâller kuruyordu… Her yıldız bir ilhamdı ona… Tek tek, uzun uzun seyrediyor, hayâllere dalıyordu. O kadar çok hayâl kuruyordu ki, elle tutulacak olsa bütün güverte hayâlleriyle dolup taşardı…
Işıl ışıl yıldızlar bu gece görünmüyorlardı…Yağmur git gide hızlandı. Yağmuru çok severdi. Islanmayı… Damlaları yüzünde hissetmeyi… Gözlerini kapayıp, gökyüzüne çevirdi yüzünü…
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
