Güvere'de Çocukluğum Şiiri - Halil Gülşen

GÜVERE’DE ÇOCUKLUĞUM

İlkokul yıllarıma döndüm de bu aralar,
Canlandı hayalimde silinmez hatıralar…

Güvere’de yaşandı en renkli senelerim;
Neşeli amcalarım, nur yüzlü ninelerim!
Rahmetli oldu çoğu, sonsuz âleme koştu,
Bu şirin beldemizin, delisi bile hoştu.
Yağmurunda ıslanıp, çamuruna battığım,
Okul yolunda düşüp, dizimi kanattığım;
Çeşme’den Tolbeleni, Tepedibi’nden Cırman,
Cırman’dan Araca’ya korkunç ve ıssız orman!
Her gün on mil yürümek biraz ağır gelirdi.
Fedâkar hocalarım bu durumu bilirdi!

O yüzden kızmazlardı paçamdaki çamura;
Islanmış çoraplarım, benziyordu kalbura…

Bu nedenle bilirim yolların cefasını;
Taşırım yıllar yılı bu köyün vefasını!
Okuyup, çabalayıp gelmiş isem bir yere;
Suyunun, toprağının hakkı vardır Güvere!

Öylesine canlısın çocukluk çağı kadar:
Büyüksün yüreğimde, ta Sandal Dağı kadar!

HALİL gülşen