Güvercinli Yakınmalar Şiiri - Yasin Mortaş

yalnızlığımın kanlı gömleklerini çıkarıp
gözlerimi güne seriyorum
gözyaşının şefkâtli kollarında ki beni
zamanın tarifsizliğiyle süslüyorum

duvarlarını söktüm namlumla özleyişin
dişlerimi tan yerinin göğsüne geçirdim
duâları panzehiri yaptım hayatın
beyaz güvercinli yakınmaları
iki insan gibi dinledim

gülleri adını kötülemekle küstürdüm
arkamdan ince küfürler yağdırılır
ben boynunu bükerim aldanmaların
uzaktan kulaklarım çekilir bilirim
bağırmam suskun bir zamandır

elinden tuttuğum ölümün gözlerindeyim
taşın diyordu orada sevgi var
kapadım zihnimde ki beyaz uzakları
dizlerimin bağı çözülmüş
inceden yağan karlara ve dağlara dönüyorum

kayıp hücrelerini tamamladığım yılların
kopyasını alır taş gebeli işçiler
kahkahaların yüzsüzlüğü mavi ile boyanırken
ayaklarıma sızar seslenişler

yaz'87