Güvercinli Küçük Kız Şiiri - Mustafa Toga

Bir ev vardι Anadolu’da
Anadolu’nun bağrι nda.
Küçük, beyaz badanalι .
Kι rmι zι ydι tütmeyen bacasι .
Rengârenk çiçekler vardι ön bahçede
Arkadaki yemiş ağacι çok yaşlι ydι
Bilmem kaç asι rlι k.
Dallarι nda kuş yuvalarι
Yuvanι n birinde kanadι kι rι k bir güvercin yaşardι .

Bu küçük ev, yoksuldu, hüzünlüydü
Sekiz nüfus barι ndι rι rdι içerisinde
Kι ş aylarι nda sarar, sarmalardι
Ayazdan, kardan, tipiden korurdu onlarι .
Yazι n da gölge olur serin tutardι ,
Ağlayana beşik,
Gülene oyuncak olurdu.

Bir küçük kι z vardι Anadolu’da
Anadolu’nun koynunda.
Kaküllü saçlarι dalga dalgaydι .
Gözleri masmavi, yanaklar pembe
Tombul tombuldu.
Konuşan bebekleri yoktu onun
Bez bebeklere sarι larak uyurdu.
Patikleri ayaklarι nι vurduğundan,
Yalι n ayak çamurlarda koşar,
Patlamι ş balonlarla evcilik oynardι .

Sarι saçlι küçük kι z,
Her gün ekmek kι rι ntι sι götürürdü.
Arka bahçedeki güvercine.
Arkadaşι ydι onun
Konuşurlardι .
Annesinin hasta olduğunu
Babasι nι n ilaç parasι bulmak için
Üç tekerlekli arabasι yla şehri dört döndüğünü.
Abilerinin saçι nι çektiğini
Ablalarι nι n bazan okuldan kaçι p oğlanlarla buluştuğunu
Canι nι n bisiklete binmek istediğini
Güneşe göz kι rptι ğι nι
Gökyüzünün mavi, ormanlarι n yeşil olduğunu
Rüyasι nda melek olup uçtuğunu
Anne sütünden başka süt içmediğini
Gülmeye özlem duyduğunu
Her şeyini ama her şeyini
Anlatι rdι dostu güvercine.
O da guuur... guuur... diye yanι tlardι .

Nizip / GAZÍANTEP

SÖZÜN ÖZÜ:
Aşk, gülü dikeniyle avuçlamaya benzer. Ellerin kan içinde kalır, ama dikenlerin hesabını gülden soramazsın.

www.mustafatoga.com