Güvercinlerim Şiiri - Ahmet Tufan Şentürk

Sizi nasıl sevdiğimi
Bir Allah bilir, bir de siz.
Ben uyanmadan sabah erken
Balkon demirine dizilirsiniz...
Sanki benim için Allah'a yakarır gibi,
'Guguk guguk guguk' diyerek
Uyanmamı beklersiniz...

Ben uyanıp perdeleri açınca
Biliyorum nasıl sevinirsiniz...
Doldururum suyunuzu,
Atarım bulgurunuzu,
Başlar balkonda bir şenlik.
Aranıza serçeler de sokulur,
Cıvıl cıvıl olur balkon,
Oynaşır, gülüşür, sevişirsiniz...
Sizler sanki benim çocuklarım,
Torunlarım gibisiniz...
Gönül bahçemde, sevgi bahçemde
Oynaşır, gülüşürsünüz...
Ben neşeliysem siz de neşeli,
Ben üzgünsem, siz de üzgünsünüz.
Yarın hastahaneye yatacağım biliyorsunuz;
Su dolduracağım büyük leğene
Ben gelene kadar içersiniz.
Veremeyeceğim yeminizi, bulgurunuzu,
Sanırım sağ salim dönmemi beklersiniz.

Birinizin bir kanadı kırıktı;
Çoktan beri görmedim aranızda,
Yürüyemedi mi, uçamadı mı?
Bir dala mı takıldı, kedi mi kaptı?
Ona, yürüyen ayak olmak isterdim,
Ona, kol kanat olmak isterdim,
Oysa O kanadı kırık güvercin benim...

Sevgili serçelerim, güvercinlerim,
Yarın hastahaneye yatacağım biliyorsunuz.
Gelip suyunuzu dolduramam,
Yemininizi, bulgurunuzu veremem,
Sizi nasıl sevdiğimi bilirsiniz?
Uçup gitmeyin yaban ellere,
Sakın unutmayın beni ne olur?