Güvercinlerim vardı benim.
Evimizin bahçesinde.
Küçücük bir kulübe’de.
Ellerimle beslerdim onları,
Sevip okşardım.
Alaca, boz güvercinlerim.
Bebekliğini çocukluğunu bilirim,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
