Güvercinler ve Sen... Şiiri - Burhan Kale

güvercinler ve gözlerin, kahve
telvesi bir keder, yaşamak
kirpiklerinden hüzne dokunmak
utandırmadan utanarak
elinden tutmak bir yetimin…

güvercinler ve ellerin, soğuk
saçaklarında evlerin, sarkıt sarkıt
buz küçük yüreğin, devasa
bir cadde süslü bir vitrin, kağıttan
gemilerin sığınağı ellerin…

güvercinler ve saçların, kor
düşer alnına tel tel, samanyolu
pırıl pırıl sokağında açların, bir nehir
sonsuz bu çile sarmalı, ey Demirkazık
nerededir kuzeyin güneyin?

güvercinler ve sözlerin, suskunluğun
yolda düşlerin, şiirin,
kırık bir dalda büyülü kanatların
hani karanlık geceye ay olacaktın
hani yıldız yıldızdı gözlerin
kimse duymasın ha sakın,
hani sen şairdin? ..