Güvercinler Ölmez İnsanlık Yaşlanır...

MUTLULUKLAR ŞEHRİNİN KURUCUSUNA...

benim kanayan yanım
insanlığın bana sapladığı iğnelerin yaraları
dayanamıyorum bu acıya
hıçkırsa da gözyaşım
değemiyor insanlığın
gözlerinin güvercin yeşilliğine...
zeytin dalında bir güvercin
ve bir balta sesi
kanayan yerimden şarıl şarıl akan kanla
dolduruyor gecemi
çalışıp gecemin güzelliğini çalıyorlar
bir bilinmezlik olup çıkıyor gecem
güvercin haykırışlarının baltanın sesine karıştığı
sırada hışırdıyor bir dal
ve artık kanım çekilmiş...
bedenim maviliklerde uçan güvercinlere dönük! !