Güvercinler Şiiri - Elazığlı Mustafa Kaya

güvercinler
beni alıp gezdirirler
masum ve masum
şehri
onlarla seviyoru
meydanlarda
avlularında
pervazlarında camilerin
kelebek hafifliğinde
konup havalanır yüzüne şehrin
çıkmaz sokaklara düşen benim
güvercinlere karışan
yorulup kalan
havalansa güvercinler
bir yerlerim ağrıyor
sevinç yok kalbimde
bir güvercin konup ağlıyor
mevsim güz
bambaşka bir akşama giriyor
Kasım sonu İstanbul
aydınlık ve soğuk
yalnızlık ve coşku
bir güvercin konuştu
çiçek açtı gamzeleri
bir güvercin uçtu,
yüreğimi yaktı
elveda güvercin.
elveda küçük siyah gözler
nasıl geçer geceleriniz
şehrin uğultusuna inat
ne güzel sakinsiniz
şehre
sevgisizlik çökmüşken
gagalarınız öpüşür
hayran bırakır
gizemli dünyanız
ürkek adımlarla
gezinen bir güvercin
yarım kalan sözler gibi
bakıyor
şu kaldırımda yatan benim
yeterdi bir tebessümün
güvercin gözlerin
istanbul kadar
derin mi derin...

Mustafa kaya
08.06.2006 / Üsküdar
www.mustafakaya.net