Güvercinin Hayali Şiiri - Mehmet Şerif Cebe

GÜVERCİNİN HAYALİ
Güvercinler,
"Bu şehir suda boğulacak!" derlerdi,
Sebebini şöyle söylerlerdi:
Karacadağ'ın altındaki su,
Kurmuş bazaltın deliklerinde pusu!
Oluklardan delice fışkırır bu su,
Fıskiyelerden çarpar şehrin alnına,
Sarar Alipınar'ı ahtapot koluyla!
Bu da bir şey mi?
Bazaltın altından fokurdar bir deniz!
Üstte oynar çocuklar habersiz!
Altlarından kayacak bir gün bu plato!
Korkarım ki “Allah korusun!”
Obruklar açılacak şehrin orta yerinde!

Yaşlı bir amca anlatmıştı bir keresinde:
“Ulu Cami'nin altında,
Bulunur kocaman bir deniz,
Bunu gördük gözlerimizle hepimiz,
Çünkü neresini kazarsanız,
Suyun fışkırdığını görürüsünüz,
Yeni yapılan binaların temelinde;
Drenaj yapılır görmüşsünüz!

Bir araya geldi şehirde ileri gelenler:
Bu su bir delilik yapmadan,
Önleyelim dediler!
Hep birlikte suya tövbe ettirdiler:
Döktü gözyaşını Hz.Süleyman'da su,
Utandı yaptığından,
İntihar etti Fiskaya'dan aşağı!
Cenazesi karıştı Dicle suyuna,
Kırk gün sonra,
Bir de ne görelim:
Görünmesin mi Kayapınar'da!
Kaynamasın mı Anzele'de!
Uçtu oradan gökyüzüne,
İndi şehrin sokaklarına bengisu,
Seyretti bunu gökteki yıldızlar!
Kulağında bir söz çınladı çocukların:
"Ne olur çocuklar; ne olur, beni affedin!"