Güvercinim Şiiri - Ömer Çetinkaya

Bize seni anlatır,bir tercüman gönderdin,
Alıp okuyun diye,eline nağme verdin.

Dönüp cevelan eder,yerden göğe ağarak,
Anlatır bana seni,kanatla yel döğerek.

Mühür vardır gözünde,uçarsın güvercinim,
Bulutlardan bir bahçe,açarsın güvercinim,

Şehit kanına basıp,ayağın boyamışsın,
Şehidime oyyy çekip,seherde ağlamışsın.

Alın yazım gibisin,bulutların içinde,
Senin savrulman gibi,ömrüm aynı biçimde.

Takla atar tuğ yapar,pike üstüne pike,
Göğe dikkatim çektin,pikeni dike dike,

Nazarımı hasrettim,gök yüzüne buluda,
Zaman zaman taşarım,gönlüm böyle doluda.

Derim ki nasıl olur? Direksiz bu gök tavan,
Ne kadar büyük Usta,bunları böyle yapan.

Güvercinim çırpınır,sende kanat bende kalp,
Kalbimin üzerinden Hakka taraf pike yap.

Bak Ömer Çetinkaya,güvercinden ders aldı,
Pike yapan ömründen,ellerinde ne kaldı?

23.Marat.2006