Güvercinim Şiiri - Ömer Vehbi Hatipoğlu

I.
Bize ne oldu bak!
Yürümekteyim yüreğime basa basa...
serseri bir bulutun kudurganlığına inat,
aheste aheste ve kararlı...

Çılgınlığım bugüne özgü değil,
güvercine sor dilersen...
O en eski evde
sırrımı fısıldamıştım usulca
Ve uçup gitmişti...
Yedi kez etrafında dönüp evin, ne çare!
Hatırlayan yok ki..
Ama ben hala tutukluyum gönüllü,
elimde tutuyorum sımsıkı,
canımdan da yakınım...

II.
Güvercin, ah o güvercin...
O en eski evde sırrımı yüklendi ve uçup gitti elimden
Firarda aklım o gün bugündür...

III.
Derler ki erlik
hatıraların nabzında gergef gibi dokunur,
oysa ben gözlerinde okudum
öfkenin ve sevdanın en ercesini...
Sahili yumruklayan özgür dalgalar gibi
ruhum savruluyor dört nala...

Çokça yanılgı bıraktım ardımda
Çokça yenilgi yaşadım
Hoyrat bir çingenenin gamzelerine kazılı
puslu parolasıdır eylemcinin
güvercin kanadında bir yudumcuk özgürlük,
Ah!
Ne kavgaydı o kutsanmış eylem,
en eski evde sonlanırken başlayan
bir daha bir daha sonsuza dek...

Gel ey tatlı belam!
Baş koydum bil ki
adanmışım adam gibi..
Öfkem tükenmişliğe
Ve illa ki
Unutmak teslim olmaktır kahpece

IV.
Adam gibi biri haykırıyordu tanıdık
“¬-vazgeçecek değilim asla
biz ne belalara baş belası olmuşuz be hey!
Baş eğdirmişiz baş kesenlere
İlla ki baş eğmemişiz biline...”
Sordum, delirdi dediler
Kaçıp giden kaybedendir, korkandır
biraz da umudunu, aşkını ve güvercinini...
Ama benim de aklım firarda
Kim bilir,
hangi gün hangi saat kaçıncı peronda
Adam gibi biri çıldırmıştı

V.
En eski eve gittim
Sen yoktun, güvercin de...
Asıldım eşiğine katıla katıla
Kulun olayım kölen olayım ben ben olayım
Güvercinim dönsün artık geri
Ey sırların sırrı
...
Bize ne oldu bak!