Güvercinim Şiiri - Kadir Kaya

Yarınlara umut,Barışa simge,
Huzurlu hayatı diler Güvercin.
Güzelliğe ortak, sevgiye imge,
Kederi tasayı siler Güvercin.

Gökyüzüne uçar,Yükselir kat kat,
Oyundan oyuna atarlar tokat,
Yuvasına bilki sadık Mülakat.
Uzağa gitsede gelir Güvercin.

Bursa, kıpır kıpır Oynarın dengi,
Çakalım,kızıl kahve pas rengi,
Güzellik ararsan Bango ahengi,
Sevdalı bakana güler Güvercin.

Oyuna geçince Taklacı Mardin,
Sevinci yaşarsın, kalmazki derdin,
Seyreden herkese neşeyi verdin,
Sevenler arayıp bulur Güvercin.

Asildir Karakan,Yelpaze kuyruk,
Hünkarım,Saraylı başına buyruk,
İstanbullu, güzel gözleri savruk,
Sabır eleğinden eler Güvercin.

Selçuk güvercinim ensende halı,
Orta asya yurdun, Angutta balı,
Şıhsellim örtünür başına şalı,
Gönlüme sevincin dolar Güvercin.

Çakmaklı, Sinekli, açık sarı gır,
Kırmızı, Portakal, Limon, Maviş,sır,
Şamdili dumanlı ah.. Beyazda dur,
Renkten renge tüyü beler Güvercin.

Yorulan toprağım gübrene muhtaç,
Her türlü sebzeye olursun ilaç,
Hepside vefana takıyorlar taç
Mutluluk isteyen alır Güvercin.

Sevincim göklerde zirveye varır,
Canım güvercini Atmaca vurur,
Yumruğum havada asılı durur.
Kadirim bize can olur Güvercin.