Güvercin Taksimi Şiiri - Muharrem Abut

Güvercin Taksimi

Sonra güvercin kanatlarından vurulur sevda,
Bilirsin yaralı güvercinler uçamaz.
Bilirsin ne kadar çabalasa da,
İnsan kendinden kaçamaz.
Kaçamadım, vuruldum;
Güvercinler gibi, güvercin kanatlarımdan.
Yüreğimden…

Şimdi yeniğim.
Hem de kanatları yorgun düşen,
Bütün güvercinler kadar.
Bir güvercini ha kanatlarından vurmuşsunuz,
Ha da yüreğinden.
Ve bir insanı ha sırtından vurmuşsunuz,
Ha da yüreğinden kandırmışsınız.
Sonuç aynı kapıya çıkar.
Çünkü güvercinler süzülmeyi sever göğün yüzünde.
Süzülemeyen güvercin, sevemez de.
Ve yüreğinden kanatılan, kandırılan insan,
Artık yürekle yapılan hiçbir eyleme katılmaz.
Yüreğinden yaralayan katilini istese de sevemez.
Sırtından vurulmuşsa da,
Vurana ne yüzünü,
Ne de sırtını dönmez bir daha.
Kaçar, uzaklaşır katilinden.
Avcı ve katil;
Güvercin ve insan yani.
Evet insan, insan olan;
Biraz kanadı kırık güvercin gibi,
Biraz topal ve ezik,
Hem de yenik bir yürekle,
Ama insanca,
Uzaklaşıp gider oradan;
Uzaklaşıp gittim.
Sen ki artık bende güvercinleri vuran el,
Ve yüreğim de güvercinlerin vurulduğu yersin…

Muharrem Abut
Kayıt Tarihi : 19.6.2013 15:02:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Muharrem Abut