böyle sahilden geçerken arasıra
tuzlu yosunlu rüzgarlar eser maziden
savrulan küllerden alevlenir eski tutkularım
devrilir içimde mor dağlar
güvercinler kanatlanınca hep birden
yetiş! .. arap gözlü çocuk yetiş! ..
hazanım dönüyor kaşları çatık bir kışa
kötülük yaparım kendime yetiş yoksa ölürüm
bağlıyor elimi kolumu senin gülüşlerin
dizlerim mi yoksa yorgun gözlerim mi
hangisi bu dizelerde daha kötürüm
yerine kimseleri istemeyen bir güneş var içimde
esrarlı gecelere sarılsam hepsi onun hatırına
aydınlatır dünyamı istese bir tebessümde
ama ben bağlanıyorum avuçları ter içinde bir kadına
her kaçışımda yakalanıyorum yine girdaplara
pişman akşamları kandırıp her seferinde
türküler söylüyorum o güvercin kanadına
Kayıt Tarihi : 15.4.2013 17:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!