Ve sen bitmeyen kabus
Elbet kelebekler seni de kuşatacak.
İşte minik bir kalp
Avuç içim kadar sıcak
Süt kokusu ve mis yorganı sımsıcak
Bir mazgal sesi; hiç duymadığım halde ruhumda yankılanan
Ve kör namlunun sesi; beynimde çınlayan kabus
Aciz bedenini tıktıkları o fanus
Çığlıklarım bu kafesi kırmaya mahsus
yahut
Güneşe resim çizip, ışık girmeyen odana göndereceğim bir mektup
Mart'ın son hararetiyle yüzüme vuran bu sıcaklıktan utanıyor olmam
veyahut
Senin yerine tertemiz göğe gözlerimi kaldırmaya utanıp, perdemi indirişim
Bu Yakut:
Evet sen çocuk!
o Yakut
Gün geçtikçe değerlenen
Kaosun yıkımları ardında her geçen gün güvercin kalbi gibi kıymetlenen.
˟
Btl BltKayıt Tarihi : 9.1.2022 00:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!