Güvercin Şiiri - Fatih Tuna

Bu kuş neden gelmişti, ne anlatmaktı niyeti anlayamadım. Kuş pencerenin açık olan camın dışından bana bakıyordu. Bense kahvemi yudumluyor, bir yandan kurabiyelerden yiyordum. İnatla pencerenin kenarında bekliyor ve bana bakıyordu. Nedenini anlayamadım.
Kurabiyelerime ortak mı olmak mıydı niyeti? Yoksa mutluluğuma şahit olmak mıydı? Bilemedim…
Yavaşça yerimden kalkıp bir kap su getirdim güvercine. Ürkmüş olacak ki biraz öteye uzaklaştı sonra geri geldi ve iştahla suyu içiyor ve bir yandan da elimdeki kurabiyeye bakıyordu. Sanki kurabiyelerimden ister gibiydi. Güvercinle pazarlığa oturmuş gibi hissediyordum kendimi. Ne istersen verebilirim ancak kurabiyelerden olmaz dedim içimden. Güvercinle iç seslerimizle konuşuyor gibiydik. O ısrar eder gibi sağa sola yürüyor sonra aynı noktaya gelip kurabiyelere bakıyordu.
Mutfaktan ıslanmış ekmek parçalarını getirdim. Suyu bıraktığım yere onları da bıraktım. Suyu iştahla içen güvercin ıslanmış ekmeklere bakmadı dahi. Şaşırıyordum. Merakla maceranın nereye gideceğini düşünüyordum.
Ne yapacağımı şaşırmış durumdaydım. Bencil olduğumu düşündüm önce, öyle miydim gerçekten? Kurabiyelerden vermeli miydim? Paylaşmayı çok seviyordum. Başka bir şey olsa hiç düşünmeden hepsini bile verebilirdim ama bu kurabiyeler benim için çok değerliydiler.
Kalakaldım; vermeli miydim yoksa esirgemeli miydim el kadar güvercinden bir kurabiyeyi? Neden geldin, nereden geldin şimdi a güvercin diye de kızmaya başlamıştım içten içe… Paylaşmadım ya da paylaşamadım kurabiyelerimi her şeyden habersiz ya da her şeyi bilen bir kuşcağızla.
Uçup gitti sonra…
Düşündüm durdum. Bu güvercin mutluluğuma ortak olmaya mı gelmişti yoksa mutluluğumu benden çalmaya mı? Bilemedim.

Fatih TUNA