Güvercin Şiiri - İbrahim Şevki Karanlık

Ilık bir Ocak günü,
Taksim meydanı'nda
Güvercinler uçuyor.
İnsanların,
Ayakları arasında dolaşıyor.
Ürkek,tedirgin,ama cesur...
Taksim Meydanı'nda insanlar,
Güvercinlere yem atıyor.
Güvercinler,
Atılan yemleri topluyor.
Ürkek,tkedirgin,ama cesur...
Taksim Meydanı'nda,
Güvercinler uçuyor.
Şişli'den,üç el silah sesi geliyor.
Bir güvercin vuruluyor...
Taksim Meydanı'nda,
Güvercinler havalanıyor.
Ürkek,tedirgin,ama cesur...
Şişliden,üç el silah sesi geliyor.
Yerde,vurulmuş bir insan yatıyor.
Şişli'de,Halaskargazi caddesinde.
Ve Taksim Meydanı'nda
Güvercinler uçuyor.
Ürkek,tedirgin,ama cesur...
Şişli'de,bir cansız beden yatıyor,
Ayağında,delik ayakkabılarıyla.
Halktan biri,
Halkın sesi,
Türkiye Ermeni'lerinin nefesi.
Ülkesini seven,
Yurtsever,
Devrimci.
Hrant Dink yatıyor,
Kanlar içinde...
Şişli'de cansız bir beden,
Cadde üzerinde yatıyor.
Kendini bilmez bir namludan çıkmış,
Üç hain kurşunla vurulmuş.
Bir,Hrant Dink ölüyor,
Caddeye akmış kanından
Onbinlerce Hrant Dink doğuyor.
Sessiz kitleler uyanıyor,
Sessiz kitleler ses veriyor
Ve sessiz kitleler yürüyor.
Taksim Meydanı'nda,
Binlerce güvercin uçuyor...
Şişli'de,hain bir namludan
Üç mermi çıkıyor.
Hrant Dink vuruluyor.
Demokrat bir insan ölüyor.
Şişli'de hain bir el,
Üç kez tetiğe basıyor.
Şişli sokaklarında
Zavallı bir piyon koşuyor,
Tazı gibi kaçıyor,
Korkuyor.
Cellat çok korkuyor.
Öyle korkuyor,
Öyle korkuyor ki,
Kurban'ın yüzüne bakamıyor,
Kalleşçe,arkadan vuruyor.
Şişli'de bir ölü,
Binleri canlandırıyor.
Sessiz kitleler.ses veriyor.
Cellatlar şaşırıyor,
Cellatlar korkuyor.
Ve cellatlar,
Akıttıkları kanda
boğulacakların
anlıyor...