Güvercin Şiiri - Ahmet Emer

Bir güvercin vardı bir zamanlar
Bir yavru güvercin cıvıl cıvıl
Kış biterken o da açıldı baharla
Uydu bahara cıvıl cıvıl
Isındı havalar o da ısındı
Ağaçlarla otlarla yeşerdi o da
Çiçeklerle yapraklarla şenlendi açıldı
Açtı tomurcuk oldu açıldı çiçek dal yaprak
Uçtu dallarca çiçeklerce kırlara bayırlara
Çimenlerle kucaklaştı çayırlarda deşindi serpildi gelişti
Anaçlığa aday derken bıraktı ilk yumurtayı yuvaya
Çatladı yumurta bir erkek palaz çıktı içinden
Sıcak taşlar üstüne sıçradı düşercesine Özgür
Anayla sekti anayla uçtu bastı kucağına ana onu
Böyle sekerek uçarak geçerken yıllar
Bir yumurta daha bıraktı yuvaya anaç güvercin
Isıtırken yumurtayı yavrusuyla arasında hastalandı
Soğuk sert kış ayazlarından sonra bahar
Baharın sonunda geldi Umut yaza merhaba
Umut'la geldi bahar anayla Özgür'e
Yazı yaşattılar anaya Özgür'le Umut ufukları göstererek
Umut' lu uçtular Özgür' ce hep birlikte
Yazlar kışları kovaladı yine geldi yuvaya bahar
Bahar geldi dağa taşa toprağa
Kurda kuşa yaprağa bahar geldi
Ekinler yeşerip serpildi boy attı başak verdi
Erkeğini de yaşattılar yuvanın dört mevsiminde
O da sevdi baharı başağı koştu uçtu başağa kondu
Güvercin başak oldu kök saldılar toprağa
Başak güvercin oldu uçtular dallarca
Bir yuvada iki yavru bir de babayla ana
Uçtu Evren' de Özgür' ce
Uçtu Utku ile Umut
Ana durur mu peşleri sıra o da gitti Nazik' çe
Kalakaldı göğsüne basarak gagasını
Adı anılmayan! ? .

İzmir,10.10.2006; 01:01