Güvercin Şiiri - İbrahim Seçkin Talaş

Yeryüzü vicdansız, acımasız,
Ruhun ruhsuza verdiği mücadele amansız
Çayım da önümde bir tatlı gibi bir tatsız
Gözlerimi pencereye diktim, izliyorum.
Dalarak yaşlı gözlerle merak ediyorum.
Güvercinler dua eder mi?
Beni bugün sıcak bir el doyurdu der mi?
Puslu Ankara’da, betonların arasında
Bir samimiyet var der mi?
Merhametin penceresine kondum,
Küçücük gözlerimle sarı sarı aradım,
Tık tık diyerek düğürcük tanesini der mi?
Ah… puslu günlerim neyin habercisi!
109/3'te kapanmışım, elim klavyede
Bir sayfam haberde, bir sayfam şiirde
Hangisini yazsam, hangisi anlatır beni?
Bazen ikisi de anlatamaz beni,
Tam anlamıyla yazamaz beni…
Soruyorum kendime, ben kimim?
Gerçeği arayanlar için söyleyeyim
İnsan da güvercin misali ya nasip der…
Açlığında pencereye konan da,
Pencerenin camını açan da.
Az daha düşününce,
Güvercin konunca ya nasip der
Pencereyi açan ise merhamet…
Gerçek ise bambaşka, ahiret…