Güvercin Şiiri - Murat Çavuşoğlu 2

Yağmurda ıslanan güvercin gibi üşüyorum aşkından
Nisan'ın 14' üydü , sağanak sağanak deliniyordu gökyüzü
Unutmak istiyorum ama bir türlü unutamıyorum o günü
İlk kez sevmiştim birini, çocukca duygularım fazlaydı belkide
Bende kusurdu çok gördün, ben ise sende kusursuzluğu aradım

Haklıydın tek kanatlı kuşun kaderi çırpınmaktan başka ne olabilir di
Seni asla ucuz sevmedim
Seni asla senin gibi sevmedim
Beni asla samimiyetsiz duygularına teslim etmedim
Belkide bu ayrılığın unutulmaması gereken en güzel anısı

Gideceğin günü hissetmiştim , geldiğin günden belliydi zaten
Mutluluklar dilemek de içimden gelmiyor sana
Beni hüzünlendiren tek bir nokta
Seninle kurduğumuz hayalleri , yüreğin acımadan yaşayabiliyor olman

Tanrı sana bir kız çocuğu bahşetti, neden yüreğimdeki ismi koydun
Ona baktıkça beni hatırla , yüreğin sızlarmı bilmem ama
Gözlerine baktıkça , iki gözümün çiçeği diyerek
Seni aptalca sevdiğim günleri hatırla

İnkar etmeyeceğim ,asla senden çok şeyler öğrendim
Aynada ki gördüğüm kendime bile inanmıyorum artık
Aynı masada oturup , ne büyük kumarlar oynamışız seninle
Evet öğrendim artık, Bir insana güvenmek , en büyük kumarmış

Hayallerimizi iki farklı bedende yaşıyoruz artık
Kabullenmesi, düşünmek kadar çok zor
Alışmak nedir birine ?
Alışmalı mı sahiden insan sevgiye, sevgiliye

Öyle ihtimal , öyle feci bir düşünce var ki
Bir gün yaşınılan tüm güzelliklerin anılarda kalması
Geriye baktıkça , eskileri hatırladıkça mutlu olabiliyor bazen insan
Nerede mutlu olduysan istemsizce oraya çeviriyorsun başını

Uzun uzun dalıyorsun, umudun serabına...
Bir zamanlar güzel sözlerinden, güzel gözlerinden sarhoş olduğun o insan yok artık
Çoktan terk etmiş kalbini , benliğini ,bedenini

Derler ki herşeyin ilacıdır zaman
Peki neden alışmayı öğretiyor da, unutabilmeyi asla
Zamanla alışıyor insan değil mi ?
Zamanla hafifliyor yüreğindeki acılar

Tatlı bir ölümü tatma isteği
Umuyor ki cennetin kapısında onu görebilmeyi
Kafasını koyuyor yastığa, bembeyaz tavanda o geliyor aklına
bembeyaz bir kuğu gibi, ilk provayla gelinliğiyle karşında

Aman Allahım o asalet o endam , nazlı bir ceylan gibi
Ölmeden önce kaç defa ölebilir ki bir insan
Nedir ? acının zirvesi , ne kadar sürebilir bilinmez.

Hayatımıza bir çok insan giriyor , kimilerinin ömrü kısa sürüyor
Ama mutlaka bir şeyler öğretiyorlar...
Sen ne kadar seversen sev, Sevgin Onun kalbinin alabileceği kadar
Teslim olmadan sev,
Karşılık beklemeden sev,
Delicesine sev,
Öyle bir sevki onu
Senin aşkının karşısında diz çökebilsin

Aldanmadan , aldatmadan sev,
Eğer bir gün olurda aldatırsa eğer
Emin ol bir ömür boyu utanacak, kendinden
Seni, Sendeki sevgiyi arayacak,,
Ama sen olmayacaksın...

Sevgini ,Aşkını, zamanını hak eden o doğru insanla
Tek tek hayallerini gerçekleştirmekle meşgul olacaksın
Çünkü fırsat verdin Ona
Küsme gibi bir saçmalık yapmadın aşka
Hiç kimse vazgeçilmez değildir, Kalbimiz sevgiyi bilene emanet

Evet. Küsmemek gerekiyor, hayatımızda bir çok insandan
istenmeyen hareketler , sözler duyabiliyoruz çoğu zaman
Lakin insan sevmekten , sevgiden , muhabbetten vazgeçmemesi gerekiyor.
O insanlarıda anlamak bize yakışan hareket olsa gerek
Tatmamış olabilirler sevgiyi gönül muhabbetini
Onlara Sevginin yetimi desek tamda yeri değil mi ?

Yeni bir sabah olacak, güneş öyle bir doğacak
bütün güzellikler seni pencerende karşılıcak
Kuşlar bile dile gelecek
Seni çok sevdiklerini söyleyecek
Aynaları çatlatıcaksın
Aman Allahım bu ne güzellik bu nasıl asalet , nedir bu endam
Önce kendini sevdiğin , kendine yeterince değer verdiğin o gün
İşte bunlar olacak..

Aşkla kal
Sevgiyle kal
Umutsuz
Ümitsiz kalma
Unutma
Hayat güzelliklere gebe bir yer..