Güvercin Şiiri - İsa Yılmaz

mum gibi erir hayalin
değişir o biçimsiz gölgeler
gece gündüze, bahar kışa
bugün yarına
dönerken dünya
az kaldı diyor hayalin
kalbim seninle
yolların sonsuza vardığı yerde
kadim bir mezar içinde
bekler gibi bekliyor mahşeri
hani bin kez günah işlesen bile
diyorken kainat kitabı
sadece bir kez af diliyor hayalin
dili bağlanmış gözlerim
denizlere düşse her şeyi öldürecek kadar
aşkın zehrini taşıyorken içinde
anlatamıyor
hiçbir zaman değişmeyecek
o tutsak sevdayı
bir güvercin gibi saklıyor kalbinde
uçmayı öğrendiğinde
gidecekmiş gibi mezara gömüyor kendini
ve seni...

28.06.13