Güvercin Şiiri - Erdem Bozkurt

Bugün yolda, bir güvercin düştü önüme,
Sarsıldı ayaklarımın altında dünya.
Titreyen kalbi teslim olmadan ölüme,
Veda eder gibi, son kez baktı semaya.

Gözünün önüne gelirken, teker teker,
Özgürce uçuşları, gurubdan şafağa.
Gözümden düşen bir damla yaşla beraber,
Kanadından bir damla kan sızdı toprağa.

Soluyorken güvercin son nefeslerini,
Bir başkası süzülüp geçti üstümüzden.
Son kez görmenin huzuruyla yarenini,
Son nefesi çıktı titreyen bedeninden.

O anda bir feryat yükseldi gökyüzüne,
Delicesine uçmaya başladı kuşlar.
Yerde cansız yatan, biçare güvercine,
Yakılan ağıttı bu çığlıklı uçuşlar.

Alaycı bir tebessüm yerleşti yüzüne,
Anla diyordu ey insan yalnızlığını.
Ağıt yakmalarını boş ver cesedine,
Kim dikecek öldüğünde mezar taşını?

Şah-ı Kelâm