Kimselere güvenemiyoruz değil mi artık? Ne kapı komşumuza ne dostlarımıza ne akrabalarımıza hatta eşimize...Neden?
İster zaman değişti deyin ister teknolojiyi ve tüketim toplumunu örnek gösterin, isterseniz yaşadığınız kötü tecrübeleri anlatın sonuç aynı "Güven Problemi". Evet haklısınız
Ama güvenmediğimiz kendimiz olabilir miyim yiz acaba? O her türlü etmenin aslında kendimizi de değistirdiğinin farkında mıyız? Biz her geçen gün değişen ve gelişen şeyleri gördükçe kendi biçareliğimizin farkına varmış olmayalım. Kendimize güvenimizi yitirdikçe daha çok insan kaybediyor olmayalım. Gelişmeye açık ve ileri görüşlü olmadığın sürece evet bu değişim seni ezer geçer..Çünkü değişmeyen tek şey değişimin kendisidir.
Ama sevgiyi nasıl yitirdik ki?Güvenmediğimiz için sevemeyecek miyiz? Ya aşk? Tarihteki o büyük aşkların yanından bile geçemeyecek dahi olsa bile yine de onu tatmak gerekmez mi? En insancıl yanımızı kaybedersek yerine neyi koyarız? O boşluk dolmazsa yanlız ve mutsuz bireyler olmaz mıyız?
"Bir elmanın iki yarısı olmak devri değil aynı dalda iki elma olma vaktidir " demişti Can.bir kitabında unutamıyorum.
Ama üstad der ki "Sen elmayı seviyorsun diye elma da seni sevmek zorunda değil"
Ama sevmekten vazgeçmek ASLA...Karşılık alamasak da,aldatılsak da, imkansız olsa da sevmekten vaxgeçmeyiniz. Her şeye rağmen insanlara bir şans daha veriniz. Hümanist olun ..Ve düşündünüz ben o şansı haketmek için ne yapmalıyım?
Tamamını Oku
Şiirinizi
beğeniyle okudum
Bu zamanda babana bile güvenmeyeceksin diye diye şimdilerde güvenecek kimse bulamaz olduk bir bakıma da
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta