Güvenseydi Şiiri - İsa Yılmaz

rüya’…

üşüyen biri var kalbinde
yaprakları dökülüyor mevsimin
bir dost adım adım gidiyor
gözler damla damla kanıyor
ve kan, buz gibi donuyor
o üşüyor

hani bir dualık hakkı olsaydı eğer
sadece ama sadece
kimsenin sevdiğini sevmemesini
ve sevdiğinin ondan başkasını sevmemesini dilerdi
belki de böyle bir hakkı var
ve o bunu biliyor
sevdiği üzülür diye korkuyor
hem özgürce sevmedikten sonra
aşk saçmalık değil midir, diyor
üşüyen biri var
ve o gidiyor
kimseye güvenemiyor

ama güvenmeli değil miydi
üç yıl, iki ay daha bekleseydi
belki de duası kabul olacaktı
hani insanlar hayalleri ile yaşardı
ve insan kimi seviyorsa o kadardı…

29.X.09