Yellov Güllü Şiiri - Hayriye Aygül

çölün ortasında yapayalnız kuru bir çiçek
ansızın takılır duman duman kum fırtınasına
kapılınca yuvarlanır dağ tepe kum ovalarına
hep böyle yolcu musun yellov gülü uzaklara
*
duyuyor musun kendi kalbinin çarpıntılarını
düşünüyor musun hep kadersiz yalnızlığını
gideriyor musun damar zerresinde susuzluğu
önce can sonra canan sev olmaz mı yellov gülü?
*
vahalara zor düşersin yolun meskenin çöllerdir
kuru rüzgarlara müptela sürüklenen kuru çiçektir
yele pervane,sadece vahada açan gülen yüzdür
çöllere umut vaha vaha gezer dolanır yellov gülü
*
kapanmaz kapılar ardından girişi var hoş gelişlere
aydınlık direnirken geceye açar umut ufukta yeşile
hayat suyu devri daimdir,tükenmez gücü menzile
hayatı tekerrürdür,rüzgar konuk olur yellov gülüne
*
devir cahiliye devridir,anlamaz sevgiden barıştan
kuru yanarken birlikte tutuşur tüm canlı her yaştan
memleket yangın yeri,keyif alır karnı tıkabasa doyan
çöl sıcağına dayanan gül vazgeçme sakın bu inattan
*
açtın gönlünü serin yele,unuttun memleketin halini
postu sererken çöllere ,özgür yaşamak özleminde
farkında değilsin çöl gülü özlemin barışla özgürlüğe
çöllere savrulurken vahada açan çiçeksin yellov gülü
*
doğa dayatma kabul etmez,doğaldır hep karakteri
akan su yolunu bulurken insana sormaz hiç fikrini
şaşırmışsan pusulayı sana rehberindir çöl rüzgarı
bozma kavlini iyi niyetle inan herkes biçer ektiğini
*
biliyor musun kaderim benzer yellov gülü kaderine
dörtyol ağzındayım muhakkak güvenirim aklı-selime
memlekette talan varsa güvenirim hak hukuk adalete
rüzgara sürüklensem de hep tutunurum umut gülüne
*
İnsanı cevherdir Anadolu topraklarının hamurun da
geçmiş tarihi kendin öğren,bırakma ayak altındakilere
doğru yapacaksan,kalmasın memleket sakın zalimlere
kalmasın tasa,güvenmelisin çiçek açan yellov güllüne...
*