Güvenmek her şeydir, soyutun somutta bıraktığı izdir güvenmek.
İnsan güvenmeyi yaşarken öğrenir, tanışarak başlar güven, daha sonra kemikleşir…
Önemli olan güveni zedelememek, güveni zedeleyen davranışlardan kaçınmak…
Kimlere güveniriz çevremizde, karşılık beklemeden?
Anneye, babaya, kardeşe, sevgiliye…
Güven her şeydir…
Güveni olmayan bir kişi, tereddütler içinde yaşar, olmamışları, doğruları, yanlış anlar…
Güvenmek her şey, yaşamın ta kendisi…
İnsan her şeyini silip duygularını bağlar, sevgisini verir güvenerek…
Güvenen kişi, hata aramaz, maddedeki çizik-tahrip bile kusursuzdur onun için…
Güvenmek insanın iç dünyasının aynası, elinde var olanın kıymetini bilerek hayata sıkıca tutunmak…
Aşk ve Sevgi…
Güven denilen karşılıksız, ama karşılıklı hislerin garantisi…
Sevdiklerinize güvenin…
Sevdikleriniz de hata arıyor iseniz, Sevginiz ve Aşkınız Güvensiz temelin üzerine konmuş demektir…
Güven Aşkı ve Sevgiyi besler…
Aşk ve Sevgi, ‘’İKİDE BİR OLANI’’…
Emrah Bekci 2Kayıt Tarihi : 30.10.2013 20:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!