Güvenmediğimden Kaybettim

Kimileri bana can olmak istedi,
Kimileri hızır...
Onlar bana güvendi ancak;
Ben onları güvenmediğimden kaybettim...

Aramızda sır olsun istedim;
Onlar kabullendi çünkü tek çabaları;
Mutluluğumdu, bendim...
Ben onları güvenmediğimden kaybettim...

Pişman olmadım mı?
Hemde her seferinde...
Üzülüp keşke demedim mi?
Hemde her saniye...
Ben onları güvenmediğimden kaybettim...

Gecelerini, uykularını bana feda ettiler;
Gözlerinden uykuda aksa;
Benim gönlüm olmadan gitmediler...
Ben ise onları güvenmediğimden kaybettim...

Her gün şiir başlığı düşünen ben;
Şimdi onu düşünüyorum;
Bunun nasıl bir telafisi olur?
Bu sefer inanın ki hiç bilmiyorum...
Ben onları bir cümle sözlerinden;
Şüphelendiğimden kaybettim...

Tek ben duysam tek ben uğraşsam;
Asla çekinmem, korkmam!
Üstesinden gelemesem de kaçmam;
Evet derim, onu isteyen yapan benim derim;
Rezilde olsam yaptığımın ardısına geçerim...
Ben onları güvenmediğimden kaybettim...

Bakın saat sabah'ın dokuzu,
Evden çıkmadım elime hayali kalemimi alıp;
Yine sarı sayfalarıma kapandım...
Ben onları güvenmediğimden kaybettim...