Dağ, bütün heybetiyle bakmış düz ovaya.
Her şeye sahipmiş gibi.
Ovaysa gülümsüyormuş dağa.
“Çoğu kez görünmez oluyorsun,
Basit bir su kütlesinin buharında.”
“O su ki bana hayat veriyor.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta