Dudaklarımdan kırmızı dökülüyordu.
Açmaya korkuyordum ağzımı.
Ya içimdekiler dışarıya dökülürse.
Kırkayaklardan tiksinirim.
Onları görmeye katlanamazdım.
Damarlarımda dolaştıklarını hissediyorum.
Böylesi daha güvenli.
Kabullenmek...
İçim çürümüş herhalde.
Zaten ağzım da kokuyordu,
Ölüm kokusuna çaldıran bi koku...
Göz yuvalarımdan dökülenler kurt olmalı o zaman.
Arınmak imkansız.
İmkansız olduğuna inanmak daha güvenli.
Hem böyle mutluyum ben.
Sanırım...
Kayıt Tarihi : 4.11.2024 16:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
brğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)