Güven vermiyor Şiiri - Orhan Özçelik

Bir daha sevmeye tövbe edeyim,
Ben kime sevgili nasıl diyeyim.
Sevgili dediğim canım her şeyim,
Yabancı oluyor beni vuruyor.

Gözümde yaşlara hiç aldırmıyor
Bu garip gönlümü bir güldürmüyor.
Ben gönül vermişim o inanmıyor,
Vefasız oluyor beni sevmiyor.

Son umut deyip de kapısındayım,
Bu seven gönlümü ben avutayım.
Bir baktım çıkmayan sokağındayım,
Hayırsız oluyor geçit vermiyor.

Ben daha ne diye güzel seveyim,
Ne diye canımı yola vereyim.
Ne yapsam boşuna gülmez kaderim,
Onun da kastı var bana gülmüyor.

Ömürler yetmez ki böyle sevgiye,
Daha ilk günden bir can hediye.
Neden ben yanarım,bilmem ne diye,
Hep beni buluyor beni vuruyor.

Aldılar canımı sevgi yolunda,
Merhamet kalmamış Allah kulunda.
Benim de yeminim oldu sonunda,
Sevgiye inanmam,güven vermiyor.